Massimo Gon

Massimo Gon is een veelzijdig musicus en pianopedagoog. Hij studeerde in Triëst bij Luciano Gante, en sloot af met de hoogste onderscheiding. Hij vervolgde zijn studie in Napels bij Vincenzo Vitale en in Genève bij Nikita Magaloff. Hij nam deel aan diverse concoursen in Italië en daarbuiten, en won verschillende, waaronder een aantal eerste, prijzen.

Met orkest debuteerde hij in 1975 met Rachmaninov III in het Teatro Verdi in Triëst en daarna trad hij met orkest op in alle belangrijke zalen van Italië. In het buitenland speelde hij in o.a. Moskou, St. Petersburg, Brussel, Londen, Zagreb, Boekarest, New York en Buenos Aires. Ook was hij actief in kamermuziek, waaronder met violist Felice Cusano en cellist Franco Maggio Ormezowsky.

Massimo Gon trad op voor radio en televisie en maakte een aantal CD opnamen waaronder één met werken van Chopin en één met Liszt’s 12 Grandes Etudes, die werden geprezen voor het poëtische spel, de klank en de heldere interpretatie.

Als pianopedagoog geniet Massimo Gon veel aanzien. Sinds jaren is hij hoofdvakdocent, en hoofd van de pianoafdeling van het Conservatorio Guiseppe Tartini in Triëst, waar hij onvermoeibaar en met grote toewijding vele jonge pianisten heeft geïnspireerd en opgeleid. Individuele talentontwikkeling staat bij hem centraal, en veel van zijn studenten hebben onder zijn begeleiding prijzen gewonnen en hun weg naar het concertpodium gevonden. Massimo Gon gaf masterclasses aan diverse muziekacademies, waaronder die in Lissabon, Londen, Istanbul, Minsk, Sarajewo, Budapest, Riga en Sofia. Hij is een veelgevraagd jurylid bij internationale pianoconcoursen.

Massimo Gon’s veelzijdigheid uit zich ook in zijn werk als cultureel initiator, zo heeft hij een aantal belangwekkende artistieke projecten gecureerd, en was o.a. de initiator van het internationale pianoconcours Stefano Marizza, dat sinds 19 jaar plaatsvindt in Triëst onder zijn juryvoorzitterschap.

Voor zijn activiteiten ontving hij een onderscheiding van de stad Triëst.